O pracy z runami mówi „Edda poetycka”:
Jean-Paul Ronecker „ Runy Duchowy Rodowód”
DUSZA - UMYSŁ - CIAŁO
O pracy z runami mówi „Edda poetycka”:
Jean-Paul Ronecker „ Runy Duchowy Rodowód”
Zaufaj swemu sercu.
Nigdy nie zaprzeczaj temu, co mówi, bo tylko wówczas możesz podjąć odpowiednie decyzje. To brzmi trochę, jak banał, ale odzwierciedla prawdę o nas. Można to nazwać słuchaniem własnej intuicji czy podszeptami duszy ale najważniejsze, by wsłuchać się w siebie. Jak to zrobić? Jak rozpoznać ten cichutki głos w sobie? Z reguły objawia się w postaci pierwszej myśli, impulsu, nie raz trudnym do sprecyzowania, a wtedy dobrze jest zatrzymać się i skupić na tym, co nasza dusza chce nam przekazać, czy doradzić. Najważniejsza jest obserwacja swoich reakcji, myśli, emocji i kontrolowania tego, jak podchodzimy do wielu spraw. Wówczas możemy dojść do wniosku, że wszystko jest tak, jak być powinno, albo z czegoś zrezygnować, jeżeli czujemy, że z czymś nam nie po drodze. Praca nad sobą trwa całe życie. Uczymy się na błędach, wyciągamy wnioski, czasami popełniamy te same potknięcia, ale jeżeli uważnie będziemy stawiać kroki na swojej ścieżce życia, zauważymy wystające na niej kamienie.
źr. zdjęcia: tapetos.pl |
Z reguły wiedźma przedstawiana jest negatywnie. Taki wizerunek utrwalony został przez wieki a dziś poprzez bajki i filmy. W dawnych wierzeniach ludowych postrzegano je często jako kobiety związane ze złymi mocami, mające konszachty z siłami nieczystymi i demonicznymi. Wystarczy wypisać w wyszukiwarce słowo „wiedźma“ a otrzymamy obraz jędzowatej, brzydkiej staruchy o złym spojrzeniu. W języku potocznym wiedźma to pogardliwe określenie kobiety złej i złośliwej.
W słowiańskich wierzeniach postrzegano wiedźmę jako kobietę, która posiada wiedzę, potrafiąca uzdrawiać, związane z ziołolecznictwem, medycyną i przyrodą. Były to kobiety szanowane, mądre, służące dobrą radą i pomocą. Słowianie nazywali takie osoby ciotą, wiedmą lub widmą.
Pierwotnie, prawdopodobnie aż do połowy IX wieku na terenach wschodnich słowiańszczyzny, owo określenie nie było pejoratywne. W wyniku ekspansji chrześcijaństwa i piętnowania rytuałów ludowych i pogańskich zwyczaj gromadzenia i przechowywania wiedzy przez osoby w wybranych rodach uległ zapomnieniu. Wiedźmy oskarżano o czary, dlatego obecnie wiedźma często utożsamiana jest z czarownicą.
Współcześnie wciąż można spotkać kobiety parające się zielarstwem we wschodniej Polsce, jak również wywodzące się z tradycji prawosławnej nazywane szeptunkami, inaczej zamawiaczkami. Żyją wśród nas osoby praktykujące magię wykorzystując obecnie dostępne środki i możliwości. Nie są to już staruszki ukryte w odległej leśnej głuszy, lecz funkcjonujące w miastach na pozór zwyczajne kobiety, doskonale spełniające się w roli matki, żony czy pracownicy w renomowanej firmie.
Nie musi koniecznie zajmować się magią, gdyż dla niej magią jest życie i to co ono ze sobą niesie. Jej głównym motorem działania jest miłość i czystość duszy. To osoby kochające przyrodę, żyjące zgodnie z jej rytmem, nie krzywdzące innych i dbające o dobro ogółu. Nazywane często są zieloną czarownicą, gdyż podążają ścieżką przyrodniczki, zielarki i uzdrowicielki. Nie reprezentują żadnej religii ani kultury. Bycie Wiedźmą w dzisiejszych czasach to styl życia oparty na szacunku do Matki Natury. Ale przede wszystkim Wiedźma to kobieta o ogromnej wiedzy, wewnętrznej mądrości i inteligencji.
źr. zdjęcia: womanadvice.pl |
źr. zdjęcia: Freedom Hub |
źr. zdjęcia: www.wielkawiosnawszechswiata.blogspot.com |